Διάλογος πλουσίου - φτωχού

Τις τελευταίες μέρες με τσάκισε η γρίπη (που όπως πάντα με κόλλησαν, αφού ο ίδιος είμαι σχολαστικά προσεκτικός) και βρήκα τον χρόνο να στοχαστώ και να φιλοσοφήσω βλέποντας κάποιες από τις πολλές πρόσφατες ειδήσεις που είδαμε: Κηδεία Θάτσερ, Μανωλάδα, Μνημόνιο, Μαραθώνιος Βοστώνης κτλ.

Οι ζεν φιλοσοφικές μου αναζητήσεις λοιπόν βρήκαν την Ιθάκη τους και μετά από χρόνια κατέληξα τελικά σε ποια ιδεολογία θα στραφώ: Στον Καπιταλισμό. Δηλώνω απερίφραστα Καπιταλιστής. Μια ιδεολογία που δεν έχει προσωπείο, σου λέει στα ίσια τί είναι, δεν αλλοιώνεται στο πέρασμα του χρόνου και με την ομοιογένεια των πιστών της να είναι απαράμιλλη. Βρείτε μου αυτά τα στοιχεία σε άλλη ιδεολογία.

Τι κι αν είμαι μπατίρης; Μπορεί κάποια μέρα να γίνω πλούσιος. Να μην είμαι ψυχικά έτοιμος; Ή τάχα δεν έχουμε δει πλούσιους αριστερούς και δεξιούς δημόσιους υπαλλήλους; Καπιταλισμός κύριοι και τα μυαλά στα κάγκελα.

Πηγή: Mediasoup