Είμαι βλάκας. Όχι ανόητος, βλάκας. Όχι ηλίθιος, βλάκας.
Έχω τη δυνατότητα να σωθώ και δεν προσπαθώ. Το λέω κάθε μέρα που ξημερώνει
και κάθε νύχτα που έρχεται στον εαυτό μου, κρυφά μονολογώντας πριν πέσω να
κοιμηθώ.
Η γυναίκα μου δε με ρωτάει πια. Μπορεί να κάνει το ίδιο και να μην της δίνω
σημασία. Πιστεύω ακόμη, αλλά λιγότερο πια, ότι μπορώ να πετύχω την
απεμπλοκή, αλλά φυγοπονώ και κωλυσιεργώ, θέτω τον εαυτό μου σε κατάσταση
αργίας.
Φυλάω τα νώτα μου, λέω στον εαυτό μου, αλλά στην πραγματικότητα τρέμω.
Τρέμω την επόμενη μέρα και σκιάζομαι σε κάθε «μπου». Με τρομάζουν οι λέξεις
και οι δηλώσεις, βρίσκομαι σε πραγματική απόγνωση και κατά... περισσότερα »
Ε.Ο.Ζ. ή ΠΡΟΤΕΚΤΟΡΑΤΟ; *
Η ΕΟΖ (Ειδική Οικονομική Ζώνη) είναι μια γεωγραφική περιοχή, όπου οι
οικονομικοί όροι λειτουργίας, το εργασιακό καθεστώς και ο τρόπος διοίκησης
δεν υπόκεινται στη εθνική νομοθεσία. Η δημιουργία τους αποσκοπεί στο να
υποδεχτούν ξένες επενδύσεις ή να συγκεντρώσουν δραστηριότητες οικονομικές
υπό ειδικό προνομιακό καθεστώς φορολογικής, εργασιακής και διοικητικής
ασυλίας.
Ας ξεχάσουμε όμως για λίγο την έννοια ΕΟΖ.
Ας μιλήσουμε για Προτεκτοράτο.
Σε ποιες περιοχές εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης θα μπορούσε να δημιουργηθεί
προτεκτοράτο;
Θα μπορούσε να δημιουργηθεί εκεί όπου ο λαός έχει εξαθλιωθεί κα... περισσότερα »
Νόμιμη Βία
*«Είμαι βουλευτής του ελληνικού Κοινοβουλίου. Νιώθω ότι κάτι αλλάζει. Νιώθω
ότι εκπροσωπώ περισσότερους απόψε. Νιώθω το βάρος να μοιράζεται. Νιώθω
υπερήφανος για τους άοπλους συμπολίτες μου. Κι όταν όλα τα όπλα θα
σταματήσουν να σφαγιάζουν το δίκαιο, θα νιώσω αληθινός εκπρόσωπος του
κράτους. Ως τότε, άοπλος κι εγώ, θα συνεχίζω να μάχομαι τον δράκο».*
*Στο μυαλό του Κώστα Μπάρκα**
*του Θάνου Αθανασιάδη
Έχοντας περάσει σε προσωπικό επίπεδο «στην άλλη πλευρά», θεωρώ υποχρέωσή
μου να δώσω τη δική μου εξήγηση για κάποια πράγματα.
Αυτή η άλλη πλευρά, η πλευρά της βουλευτικής ιδιότητας,... περισσότερα »
Τα χρόνια της ντροπής – Ελλάς Ελλήνων; *
Ελλάς Ελλήνων χριστιανών.
Ελλάς Ελλήνων φασιστών.
Ελλάς Ελλήνων σοσιαλιστών.
Ελλάς Ελλήνων δεξιών.
Ελλάς Ελλήνων κομμουνιστών.
Ελλάς Ελλήνων αριστερών.
Ελλάς Ελλήνων αναρχικών.
Ελλάς Ελλήνων αστυνομικών.
Ελλάς Ελλήνων κληρικών.
Ελλάς Ελλήνων εκπαιδευτικών.
Ελλάς Ελλήνων πανεπιστημιακών.
Ελλάς Ελλήνων δικαστικών.
Ελλάς Ελλήνων αγροτών.
Ελλάς Ελλήνων νοικοκυρών.
Ελλάς Ελλήνων επιχειρηματιών.
Έλληνες ελληνικών κατηγοριών.
Διαίρει και βασίλευε.
Όλοι Έλληνες;
Όλοι για την Ελλάδα;
Όλα για την Ελλάδα;
Κυβέρνηση δεξιά.
Κυβέρνηση σοσιαλιστική.
Κυβέρνηση αριστερή.
Κυβέρνηση κομμουνιστική.
Κυβέρνη... περισσότερα »
Mögen wir also Glück haben und tapfer sein
Wir können uns immer zurückziehen. Den Schwanz einziehen wie geprügelte
Hunde, für uns allein jammern, damit uns niemand bemerkt. Wir können uns
sogar umbringen, um uns zu befreien von der Schande der Mittellosigkeit,
des Unvermögens, der Schwäche. Wir können Alles aufgeben. Die Anderen haben
gesiegt, wir sind die Besiegten, ist es nicht so?
Wir können überhaupt keinen Widerstand leisten. Die Partisanen sind Pimpfe
aus anderen Zeiten. Diese Zeit ist nicht für die Helden der Vergangenheit,
die waren herausragend, wir sind ein Nichts. Die Anderen haben gesiegt,
weil sie zahlreicher w... περισσότερα »
Πετάω
Ξέρω να πετάω. Μου συνέβη για πρώτη φορά στο χωριό.
Ήμουν έξι, ο μικρός δύο. Θυμάμαι το ταξίδι, Ηγουμενίτσα - Αγιά. 12
Αυγούστου του 1975. Τα χιλιόμετρα λίγα, ο δρόμος στενός και γεμάτος
στροφές, γι’ αυτό φαίνονται πολλά. Η θέα ανυπόφορα όμορφη. Πράσινο τόσο
βαθύ, που τα μάτια πονάνε. Το σύμπλοκο της κουμαριάς με το πουρνάρι
αδιαπέραστο. Και δίπλα η θάλασσα, το Ιόνιο. Θάλασσα μπλε, όχι γαλάζια, σαν
του Αιγαίου. Μπλε. Με γραμμές από τα καΐκια. Έντονες γραμμές. Να χαρακώνουν
με τις ρότες τους το αδιάφανο χρώμα. Η πρώτη μου θέα προς το Δρέπανο, η
Κέρκυρα απέναντι, καθαρή εικόνα του ... περισσότερα »
Το Χάος της ακυβερνησίας
- Για πες μας, εσύ παιδί μου, για το χάος της ακυβερνησίας!!
- Μάλιστα, κυρία!! Το χάος της ακυβερνησίας. Το χάος της ακυβερνησίας είναι
ένα πάρα πολύ κακό χάος, όπου δεν υπάρχει κυβέρνηση και εμείς χρωστάμε πάρα
πολλά χρήματα στις άλλες κυβερνήσεις και δεν τα δίνουμε αμέσως, όπως κάνουν
οι καλοί άνθρωποι και δεν έχουμε μπέσα και είμαστε και μπαμπέσηδες, γιατί
υπογράψαμε ότι θα τα δώσουμε τώρα, αλλά δεν τα δίνουμε, γιατί πάμε στα
άκρα. Και η χοντρή κυρία που τρώει λουκάνικα βουρστ και δε χαμογελάει ποτέ
έχει σκάσει από τη στενοχώρια της και πήρε και κανα δυο κιλά και ο ανάπηρος
κύρ... περισσότερα »
Ο καλύτερος εαυτός
Στη ζωή μου πρωτίστως έμαθα να τιμώ τους φίλους. Θεωρώ τη φιλιά προσωπική
επιλογή, ενώ η συγγένεια, αν και ισχυρότερη γονιδιακά, συνιστά εν δυνάμει
υφέρπον σφάλμα, για το οποίο δεν υφίσταται πλήρως ατομική ευθύνη επιλογής.
Η συζήτηση με ένα φίλο με προτρέπει στο παρόν πόνημα. Τη γνώμη του
εκτιμούσα πάντοτε, πολύ περισσότερο δε τώρα. Αναφέρομαι σε άνθρωπο σαφούς
πολιτικής κατεύθυνσης, αλλά και αντίστοιχης σοβαρής κι εμπεριστατωμένης
σκέψης.
Η βαρύτητα της άποψής του είναι αυτή που με προβλημάτισε περισσότερο: Αν
κάποιος (σαν το φίλο μου) μπορεί να συστρέφεται και να υπαναχωρεί τόσο α... περισσότερα »
Η ελεγεία του μαλάκα
Γερμανέ, έχε υπ' όψιν σου ότι δε σε λυπάμαι, ούτε θα σε λυπηθώ, αφού έχουμε
πόλεμο.
Φιλογερμανέ: Και για σένα τα ίδια ισχύουν.
Λυπάμαι όμως τη χώρα μου.
Κάθε πόλεμος έχει θύματα, άρα είναι αναμενόμενο κι η χώρα μου να έχει
απώλειες. Μπορεί η Μοίρα να ορίσει να συμπεριληφθώ σε εκείνη τη λίστα.
Ξέρεις όμως κάτι; Αν αυτό συμβεί, το δικό μου όνομα δε θα χαθεί, το κλέος
των πράξεών μου δε θα εξανεμιστεί στη λήθη. Γιατί θα χαθώ, όπως χάνονται οι
Έλληνες: σαν ήρωας. Οι γενιές που θα ´ρθουν, θα με μνημονεύουν. Ο ιστορικός
του μέλλοντος θα πει και για μένα, όσα ειπώθηκαν για τους υπόλοιπους ... περισσότερα »
Ξεγελάστηκες, έρμε
Φίλε τρομαγμένε ΠΑΣΟΚτζή και ΝεοΔημοκράτη,
Σας - σε βάζω μαζί στην προσφώνηση, γιατί θεωρώ ότι στην κρίσιμη τούτη ώρα
είσαι ένα και το αυτό με το πάλαι ποτέ αντίπαλό σου στρατόπεδο. (Εσένα,
ΔΗ.ΜΑ.Ρ.ίτικο απολειφάδι, δεν ξέρω καν πώς να σε προσφωνήσω, υποθέτω ότι -
εκτός από τις υπόλοιπες ύαινες -, σε κανέναν δε μιλάς, κανείς δε σου
απευθύνει το λόγο, κανείς δε σε υπολήπτεται, κανέναν δεν αφορά η περίπτωσή
σου, εκτός από τη στιγμή των δικαστηρίων. Σε αγνοώ λοιπόν).
Δε θα έπρεπε να σε προσφωνώ "φίλο" ίσως, γιατί υπό το κράτος του φόβου δεν
ανδρώνονται φιλίες, μόνο που ο σκιαγμένος βρ... περισσότερα »
Ας είμαστε τυχεροί και γενναίοι λοιπόν.
Μπορούμε πάντα να οπισθοχωρήσουμε. Να βάλουμε την ουρά στα σκέλια, σαν
δαρμένα σκυλιά, να κλαψουρίσουμε μόνοι, να μη μας πάρει είδηση κανείς.
Μπορούμε και να αυτοκτονήσουμε ακόμη, να λυτρωθούμε από τη ντροπή της
ανέχειας, της ανημπόριας, της αδυναμίας. Μπορούμε να τα παρατήσουμε όλα. Οι
άλλοι νίκησαν, εμείς είμαστε οι ηττημένοι, έτσι δεν είναι;
Μπορούμε να μην αντισταθούμε καθόλου. Οι παρτιζάνοι είναι απολειφάδια άλλων
εποχών. Δεν είναι αυτός ο καιρός για τους ήρωες του παρελθόντος, εκείνοι
ήσαν έξοχοι, εμείς τιποτένιοι. Οι άλλοι νίκησαν, επειδή ήσαν περισσότεροι,
επειδή ήσαν καλύ... περισσότερα »
Κουτούτσικο.
Άκουσες ότι κάθε ξένος που θα χρειάζεται άδεια παραμονής στην Ελλάδα, θα
μπορεί να ψωνίσει ένα ακίνητο, ένα χτηματάκι, βρε αδερφέ, αξίας 250.000 και
θα την αποκτά ατάκα κι επιτόπου.
Και - μόνο σε σένα - ήρθε η ιδέα: «Και δε σκοτώνω εκείνα τα 30 στρέμματα
χέρσο που έχω από τον παππούλη μου σε κείνο το αλλοδαπό τομάρι που γνώρισα
σε εκείνο το κωλόμπαρο πέρσι το καλοκαίρι; Εκείνο το ζούδι, πού να βγάλει
αλλιώς άδεια παραμονής και υπηκοότητες και διαμονές και βλακείες; Θα του
ξηγηθώ όμορφα: Δώσε συ σε μένα, θα του πω, 200 ζεστά, γράψε το συμβόλαιο
250 και πλήρωσε και τους συμβολαιογρ... περισσότερα »
Ο Θάνατος δεν κάνει διακοπές.
Το ανθρώπινο είδος απορεί: «Υπάρχει ζωή μετά το Θάνατο; Πού πάω, αφού τα
σκουλήκια αρχίσουν να κάνουν πάρτυ πάνω στο κρύο σώμα μου; Ο Λάζαρος την
έκανε τελικά; Να προτιμήσω ορυζώνες, λειβάδια, ή μήπως να γινόμουν πέτρα,
μετά κάμπια, μετά ιπποπόταμος και μετά Πρωθυπουργός των Ελλήνων;»
Ο Θάνατος χαμογελά.
Το ανθρώπινο έλλογο ον επαίρεται: «Είμαι η κορυφή της τροφικής αλυσίδας,
δεν υπάρχει άλογο, μοσχάρι, φίδι, κότα, χελώνα, γουρούνι, σαλιγκάρι,
πρόβατο που θα μου ξεφύγει, οι αρουραίοι στη σειρά, παρακαλώ. Είμαι το
τελικό στάδιο της εξέλιξης. Βγήκα από τη θάλασσα, ανέβηκα στα δέντρα, ... περισσότερα »
Ξέχασες.
Μα δεν πέρασε τόσος καιρός.
Δεν το δικαιολογεί η απόσταση.
Δεν προέκυψε από τη συγκυρία.
Επέλεξες, μα επέλεξες λάθος.
Έκανες πίσω. Φοβήθηκες.
Προτίμησες να σκύψεις το κεφάλι.
Να πεις: «θα περάσει».
Μα δεν πέρασε.
Συσπειρώθηκε, αναδιπλώθηκε, επιτέθηκε πάλι.
Ξανά και ξανά νικήθηκες.
Δείλιασες να υψώσεις ανάστημα.
Τώρα λες ότι θυμήθηκες.
Μα αναλώνεσαι στα μικρά.
Χάνεις το στόχο.
Δεν έχεις στόχο ακόμη.
Παλινδρομείς.
Εξανίστασαι σιωπηλά. Γίνεται, αλήθεια;
Κοίτα γύρω σου, παντού θύματα.
Μα είσαι ζωντανός, δεν ανήκεις σε αυτά.
Επέζησες, ίσως από Τύχη.
Δε θα την ευχαριστήσεις;
Είσαι ακόμη εδώ,... περισσότερα »
Το φλύντρο.
Κατά την τετραετία ’78-’82 έζησα στη Θήβα. Παράξενη εποχή. Ήμουν ξένος,
μικρός, έτοιμος για την εφηβεία - και είχα αφήσει πίσω μου τα τελευταία
ευτυχισμένα μου χρόνια. Αυτό δεν το ήξερα τότε, αλλά σήμερα σκέπτομαι ότι η
ευτυχία είναι παραγνωρισμένη και υπερεκτιμημένη ποιότητα ζωής, το εξηγεί
καλύτερα ο κυρ – Αντώνης, οπότε ας όψεται.
Ξένες λέξεις! Είχα ξένες λέξεις στον ξένο τόπο. Παρ’ όλο που τα αρβανίτικα
τα μιλούσαν πολύ στην Ηγουμενίτσα, αυτά τα λόγια δεν τα είχα ξανακούσει. Κι
ας ήταν ελληνικά. Το «ούι!!» των παιδικών χρόνων, του θαυμασμού, της
επιδοκιμασίας, της απορίας, έπρε... περισσότερα »
Σκουπίδι.
Δεν κοιτάζω πια τους δημοτικούς τενεκέδες.
Φοβάμαι ότι θα δω γνωστό.
Δεν κοιτάζω πια γύρω μου.
Φοβάμαι ότι κάποιος θα με κοιτάξει.
Δε μιλάω πια με τους φίλους.
Φοβάμαι ότι είναι οι εχθροί.
Δε νιώθω πια τη ζωή να κυλάει στις φλέβες μου.
Έσβησα προ τριετίας.
Δεν ονειρεύομαι πια για το μέλλον των παιδιών μου.
Δεν έχουν.
Δεν είμαι άνθρωπος.
Είμαι σκουπίδι.
Αλλά έχω αξιοπρέπεια!
Δεν το λέω πουθενά!
Δεν το μοιράζομαι με κανέναν!
Και θα πεθάνω δίπλα σε έναν τενεκέ, μια από αυτές τις μέρες.
Δυνατός.
Με μεγάλες απλόχερες αγκαλιές.
Με πόδια που να στηρίζουν και να δίνουν την αίσθηση της γης.
Με κορμί από πέτρα, τον πόνο να μη νιώθει.
Να σπάει, αλλά να μη λυγίζει.
Ο χαμός του να είναι πραγματικός.
Η νίκη του να είναι αληθινή.
Με μπούσουλα την αγωνία των κουρελήδων γύρω.
Με ρότα τον αναπαμό τους.
Και μάτια στο στόχο.
Το όλον και το μέρος - New Year's Resolutions Reloaded pts. I, II & III
Καλημέρα, καλησπέρα και καληνύχτα σας,
Η σειρά των κειμένων που ακολουθεί, ολοκληρώνει το έργο, στο οποίο
αποφάσισα να προβώ, προκειμένου να δώσω κάποιες απαντήσεις σε μένα και σε
σένα, αλλά και σε εκείνον που με διαβάζει, αλλά ντρέπεται να το πει.
Το τρίτο κείμενο γράφτηκε στις 3 Απριλίου 2103, το δεύτερο στις 28
Δεκεμβρίου του 2012 και το πρώτο επίσης. (Σπαστικούλη, γιατί τα γράφεις
ανάποδα; Τέλος εσωτερικής διαβούλευσης).
Δεν άλλαξα τίποτε. Το κακό της αποσπασματικής γραφής συμβαίνει κάποιες
φορές να είναι και το προτέρημά της: ο χρόνος κρίνει τι ήταν σπουδαίο, τι
διαχρονικό, τ... περισσότερα »
New Year’s Resolutions Reloaded (pt.III – Praeterea censeo Carthago delenda est.)
Κάπως έτσι φτάσαμε και στο ζουμί: Καλή και η Ιστορία, αλλά τι να την
κάνεις, άμα δεν έχεις να φας; Primum vivere, deinde philosophare, πρώτα να
ζεις, έπειτα να φιλοσοφείς, σωστά;
Για να ξαναπάρουμε τα δεδομένα:
Α) Αυτό που ζούμε, δ ε ν είναι καπιταλισμός.
Βου) Αυτό που ζούμε δ ε ν πρόκειται να τελειώσει από μόνο του.
Γου και φαρμακερό) Δ ε ν υπάρχουν τα όπλα, να τα πάρουμε και να βγούμε στο
καραούλι, δ ε ν ζει ανάμεσά μας ο Ηρακλής να ξεβρωμίσει του Αυγεία το
μαγαζί, δ ε ν βλέπω να αποφασίζει ο σωτήρας να το πάρει πάνω του.
Άντε, να τα πάρουμε.
Επί του α.
Κι αν δ... περισσότερα »
Προσπαθώ.
Να καταλάβω.
Να επιλύσω.
Να τροποποιήσω.
Να μεταφέρω.
Αλλά δε γίνεται.
Αντιμετωπίζω τοίχους άρνησης.
Κινούμαι ανάμεσα σε κενά λογικής.
Προσδοκώ από τους αμετανόητους.
Τι πρέπει, στ’ αλήθεια, να κάνω;
Πρέπει να μιλάω με μικρές προτάσεις;
Πρέπει να μη χρησιμοποιώ δύσκολες λέξεις;
Πρέπει να φέρω το χρόνο πίσω;
Ίσως αυτό να ‘ναι. Να φέρω το χρόνο πίσω.
Να γυρίσουν όλα στα σατέν και τα στολίδια.
Μα δε γίνεται.
Γίνεται;
Εξαρτάται από μένα;
Εξαρτάται από πολλούς σαν κι εμένα;
Υπάρχουν πολλοί σαν κι εμένα;
Πού είναι αυτοί οι πολλοί;
Γιατί δεν τους αναγνωρίζω στην καθημερινή μου βόλτα;
Πού... περισσότερα »
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου